Marathon Amsterdam 2025

Op zondag 19 oktober deed ik voor de tweede keer mee aan de marathon van Amsterdam. Ik prefereer deze marathon boven de marathon van Rotterdam. Ten eerste omdat je kunt trainen in de zomer met mooi weer en omdat het ’s avonds lang licht is. Ten tweede omdat de weersomstandigheden om een marathon te lopen medio oktober beter zijn dan medio april. De zonkracht is lager en mocht het toch een warmere dag zijn dan ben je er beter aan gewend dan medio april. De publieke belangstelling in Amsterdam kan nog niet tippen aan dat van Rotterdam maar ook dat zit in de lift.

De voorbereiding
De voorbereiding bestond voornamelijk uit kilometers vreten in D1 tempo (80% vd kilometers), af en toe wat sessies met marathonblokken (2 x 5 km, 3 x 5 km, 4 x 5 km op marathonpace) en trainen bij de loopgroep. Zo liep ik in augustus gemiddeld 100 kilometer per week en in september 75 km per week. Ook nam ik in de voorbereiding een paar keer deel aan wedstrijden. Ik liep in Winschoten 37.57 op de 10 kilometer en in Rolde op de halve marathon in 1 uur 26 minuten. Eigenlijk precies zoals gepland en verwacht. De doelstelling voor de marathon was 3 uur en 5 minuten en op basis van de 10 km en halve marathontijd realistisch.

Tegenslag
Helaas kreeg ik in de week voorafgaand aan de marathon griepachtige verschijnselen. Ik zat laag in de energie. Op advies van Géon nam ik vanaf woensdag iedere dag een gembershot (ontstekingsremmend) en ook de bietensap kwam weer op tafel. Wellicht zou ik door deze wondermiddelen op tijd hersteld geraken. Op zaterdag ging het iets beter maar ik had niet het gevoel dat ik op het toppen van mijn kunnen kon presteren. Mijn doelstelling voor de marathon werd om de medaille uit Amsterdam mee naar huis te nemen en te lopen op een pace voor een eindtijd 3 uur 30 minuten voor zolang als dat zou gaan.

Raceday
Om 9.07 uur werd ik losgelaten voor het avontuur van 42 kilometer en 195 meter. Met een graad of 8 en windkracht 3 was het ideaal loopweer. Ik werkte de kilometers af in 4.50/km en het ging best goed. Bij 9 kilometer begon ik zwarte vlekken te zien. Bij de verzorgingspost op 11 kilometer twee stukjes banaan gehad en daarna zag ik gelukkig weer scherp. Langs de Amstel vanaf 15 km kwam ik bij Jeffrey en Femke. Een stukje met hun opgelopen, zij zaten net als ik op dat moment lekker in de wedstrijd. We hadden tegenwind dus ik besloot achter brede ruggen te kruipen om energie te sparen. Tot 34 kilometer kon ik steady doorlopen op tempo 4.50/km. Vanaf daar kreeg ik zware benen en werd het overleven. Het tempo nam af van 4.50/km naar 5.15/km naar 5.35/km. In het Vondelpark bij 40 km was ik er even klaar mee en heb ik 3 minuten gewandeld. Bij het verlaten van het Vondelpark is het nog 1600 meter. Daar heb ik mezelf een schop onder de kont gegeven om dit laatste stuk in looppas af te leggen. Uiteindelijk finishte ik na 3.33,57 en kreeg ik een prachtige medaille omgehangen.
Blij en tevreden dat ik toch mee heb gelopen en de finish heb weten te halen.

Wat ik verder nog opvallend vond is dat hardlopend Nederland telefoon verslaafd is. Het was lastig om het Olympisch stadion uit te komen. Ik werd koud en wilde naar mijn bagage buiten het stadion.  De doorstroming stokte. Bijna iedereen was bezig met selfies maken, vlogs opnemen, activiteiten uploaden en kudo’s geven.

Tegen deze lopers wil ik zeggen, geniet na de finish ook eens van de offline omgeving en leg dat scherm eens weg.