Test Nike Zoom Vaporfly next%

Vorig jaar werd de marathon voor het eerst onder de 2 uur gelopen. Eliud Kipchoge liep de 42,195 kilometer in 1 uur 59 minuten en 40 seconden. Nike ontwikkelde voor dit project een speciale schoen; de Nike Zoom Vaporfly next%. De schoen kenmerkt zich door verend schuim en een koolstofvezelplaat, die voor een spingplankeffect zorgt. Volgens testen van de fabrikant levert de schoen 2% tot wel 6% voordeel. Inmiddels zie je de schoenen steeds meer terug bij recreanten. Het viel mij eind vorig jaar op dat deze recreanten ook stuk voor stuk sneller liepen dan voorheen. Genoeg reden om een paar aan te schaffen en uit te testen. Levert het mij ook voordeel op en zo ja, hoeveel?

Oliebollenloop Gorredijk – 31 december 2019 – ‘normale’ schoenen
Op Oudjaarsdag liep ik de Oliebollenloop in Gorredijk op mijn ‘normale’ loopschoenen, de Mizuno wave Rider 23. Het was koud en zonnig weer met weinig wind. Daarnaast waren er veel snelle lopers. De omstandigheden waren uitstekend. Op mijn ‘ouwe kloffies’ kwam ik tot een eindtijd van 37 minuten en 8 seconden. De gemiddelde tijd per kilometer bedraagt bij deze eindtijd 3 minuten en 43 seconden. Wat mijn opviel is dat er veel PR’s werden gelopen door mensen met, juist ja, de Nike Vaporfly schoenen. Genoeg reden voor mij bij thuiskomst de schoenen te bestellen.

Nieuwjaarsloop de Wilp – 4 januari 2020 – ‘speciale’ schoenen
Op vrijdag werden de Nike Vaporfly schoenen bezorgd. Het is dan even spannend of de schoenen passen en lekker zitten. Gelukkig was dat het geval. Ik wist dat schoenen van Nike klein uitvallen, daarom had ik maat 43 besteld terwijl ik bij Mizuno op maat 42,5 loop. Een dag later ging ik naar de Wilp om ze te testen in wedstrijdverband. De (weers)omstandigheden waren minder gunstig dan in Gorredijk. Er stond behoorlijke wind uit het westen (4 beaufort) en bovendien komen er in de Wilp minder snelle lopers. In tegenstelling tot in Gorredijk liep ik de hele wedstrijd solo. Desondanks ging het sneller. Ik liep de 10 kilometer in 36 minuten en 30 seconden*. Ik liep gemiddeld 4 seconden per kilometer (3.39 min/km) sneller dan in Gorredijk en dat met zwaardere omstandigheden. In Gorredijk liep ik met een gemiddelde hartslag van 159 slagen per minuut en in de Wilp met een gemiddelde hartslag van 160 slagen per minuut. Mijn fysieke ‘inspanning’ was dus nagenoeg gelijk.

Mijn conclusie is dat je op de Nike Zoom Vaporfly next% harder kunt lopen. Het heeft mij een voordeel opgeleverd van 38 seconden over een afstand van 10 kilometer. Dit is niet de 4% voordeel welke de fabrikant claimt maar 1,7%. Echter zoals aangegeven waren de (weers)omstandigheden in de Wilp minder gunstig dan in Gorredijk. Ik ben heel enthousiast en kan de schoenen zeker aanbevelen. Ik zie mijn persoonlijke doel dichterbij komen, een marathon binnen de 3 uur. Mijn PR staat op 3 uur en 4 minuten en met een voordeel van 1,7% heb ik al 2 minuten en 40 seconden te pakken. Laat die marathon maar komen :-)

Het enige nadeel van de schoen is de aanschafprijs van € 275,- en bedenk daarbij ook dat ze sneller slijten als een normale loopschoen.

'mooi roze is niet lelijk'

* Het parcours in de Wilp is 120 meter langer. Mijn finishtijd was 36 minuten en 50 seconden.

De Run van Winschoten

Zaterdag 14 september, het was weer tijd voor de Run van Winschoten. Een evenement waar ultralopers aan hun trekken komen maar waar ook loopgroepen en bedrijven naar uitkijken. Je hebt namelijk naast de 50 km en 100 km solo de 10 x 10 km estafette. Een leuk onderdeel waarbij je als loopgroep gezamenlijk een goede prestatie neer kunt zetten en kunt strijden tegen andere loopgroepen en bedrijven. Voor het derde achtereenvolgende jaar waren we van de partij als Loopgroep Nienoord.

Ongeveer na 300 meter vanaf start/finish hadden we onze 'basis' opgericht. Onze basis bestond uit een partytent, enkele campingstoelen en een koelbox. We hadden een mooie (dezelfde plek als vorig jaar) plek direct aan het parcours vanwaar we de lopers, maar vooral onze loper konden aanmoedigen.

Om 9.30u was de start van de estafette. Joost was onze eerste troef. Hij is prima in vorm en dat resulteerde ook in een mooie tijd van 42.39. Vervolgens nam Marco het stokje over. Uiteraard wilde Marco niet onderdoen voor de tijd van Joost. Mede hierdoor kwam hij nog sterker voor de dag dan gepland en scherpte hij zijn PR aan naar 41.12. Vervolgens mocht Gesinus voor Nienoord de baan in. Ik weet niet wat Marcel allemaal in de koelbox mee had genomen maar ook Gesinus ging als een raket. Hij dook maar liefst 2,5 minuut onder zijn PR welke nu staat op 46.18. Ook John stelde niet teleur, hij liep in een vlakke race een keurige tijd van 48.06. Daarna was het de beurt aan de jarige in onze groep. Met een extra jaar loopervaring dook ook Gea onder de door haar zelf opgegeven tijd. Wat ze precies liep is bij het ter perse gaan van dit artikel niet bekend (Gea heeft haar race niet op Strava). Gerrit mocht het stokje van Gea overnemen en liep zijn 10 kilometer met een gemiddelde pace welke hij keurig onder de 5.00 min/km wist te houden (4.58 min/km) en finishte hij in 49.13. Na Gerrit was het de beurt aan Harry. Inmiddels was het 14.10u, scheen de zon volop en viel de wind weg. Desondanks dook Harry ruim onder zijn van te voren opgeven tijd (50.00) en was hij tevreden met zijn 49.22. Om even voor 3 was het tijd voor Harmen. Harmen kampt de laatste weken met een gevoelige pees onder zijn voet. We waren blij dat hij mee kon lopen want zelfs wanneer hij niet topfit is, is hij van toegevoegde waarde. Na een snelle start beleefde hij een zwaar tweede deel van de ronde. Hij finishte na 44.09 en het belangrijkste, de blessure leek niet te zijn verergerd. Over blessures gesproken, als een-na-laatste was het de beurt voor Manon. Ze komt terug van een blessure en voert het trainingsvolume langzaam weer op. Ze wilde graag binnen het uur lopen en dat lukte ruimschoots met 58.15. Tenslotte had ik zelf de eer om het karwei af te maken. Mijn plan was om behoudend te starten en de eerste 5 km te lopen in 19 hoog om vervolgens af te bouwen richting de eindstreep. Het eerste deel van mijn race verliep vervolgens de planning. Echter van de versnelling kwam weinig terecht. Ik wilde graag versnellen naar 3.45 min/km maar bleef steken op (3.53/3.54). Ik finishte na 39.10. 

Uiteindelijk hebben we gezamenlijk de 100 kilometer afgelegd in 7.50,29 met een gemiddelde pace van 4.42 min/km wat neerkomt op een snelheid van 12,75 km/h. We waren 20ste van de in totaal 176 teams. Maar bovenal was het een sportieve, leuke en gezellige dag. Wat mijn betreft komt er volgend jaar zeker een vervolg.

N.B. Albert liep een 10 kilometer in het estafetteteam van Menzis. Hij deed het niet onverdienstelijk en kwam na een keurige 39.12 over de streep.

Slach om 'e Mar

Met nog 15 dagen te gaan tot aan de marathon van Hamburg vandaag de Slach om 'e mar. Dit betekent 'een gevecht' van ruim 21 km om het Burgumermeer. Samen met Janetta reis ik vandaag af naar Burgum. Rond 10.15u arriveren we op onze bestemming. We blijven eerst nog even in de auto zitten want het hagelt en sneeuwt een beetje. Ik heb vandaag alleen de korte broek meegenomen. Wellicht toch iets te optimistisch? Na tien minuutjes is het droog en halen we ons startnummer op. Binnen zien we Sonja van de Berg. Zij loopt vandaag net als Janetta de 10 kilometer. Het gaat er gemoedelijk aan toe in Burgum. Deelname kost slechts 5 euro, de vrijwilligers zijn heel vriendelijk er doen slechts, pak 'm beet, 100 mensen mee.

Start - 5 km
Om 11.00u is de start op het Van Harinxma viaduct. Samen met 38 andere lopers begin ik aan de halve marathon. Vanaf de start pakt Burgumse Eritreeër Hagos Brhane de leiding. Hij zou vandaag een klasse apart zijn. Ik kom op een tweede plek te lopen en er sluiten vier lopers bij mij aan. Ik loop steady 4.00 min/km. De anderen blijven in mijn kielzog. Na vijf kilometer krijgen de wind een beetje tegen maar niemand neemt over. De tegenstanders zijn blijkbaar van plan om eerst 'mijn bord leeg te eten' zoals dat in wielerjargon heet. Ik besluit naar links van de weg te gaan om mijn neus te snuiten. Ik houd wat in zodat de rest mij wel moet passeren. Deze tactische truc werkt en nu loop ik achteraan de groep uit de wind.

5 km - 10 km
Inmiddels sneeuwt het en lopen we over het onverharde. Diegene die nu de kop heeft is niet van plan om ons te laten profiteren. Hij geeft er telkens een 'flinke snok aan'. Daarmee pakt hij 5 tot 10 meter maar dat loopt de rest vervolgens weer dicht. Hierdoor gaat het wel iets trager.

10 km - 15 km
Bij 10 km pak ik de kop en versnel iets. Ik krijg één loopster mee. Dit blijkt Mireille Baart. Zij was in 2017 Nederlands kampioen op de marathon in 2.44,21. We lopen in deze fase 3.55 min/km. Bij haar lijkt het makkelijk te gaan. Bij mij kost het moeite maar ik loop liever samen dan alleen.

15 km - finish
Na 15 kilometer besluit ik Mireille te laten gaan. Het tempo begint me teveel moeite te kosten en ik wil 15 dagen voor de marathon ook niet te diep in de reserves tasten. Vanaf nu gaat het ook moeizaam. Toch is de traagste kilometer 4.18 min/km terwijl het voelt alsof ik geparkeerd sta. Dit moet ik onthouden voor de marathon! Soms voelt het moeizaam, maar zit het tempo er nog wel in. Uiteindelijk finish in als 2e heer en als 3e overall. Mijn tijd is 1.26,53. Het parcours is wat te lang, mijn tijd op de halve marathon was 1.25,30. Niet slecht maar ik had toch gehoopt het tempo van 4.00 min/km tot het einde vol te kunnen houden.

Janetta liep sinds lange tijd een wedstrijd. Ze liep de 10 kilometer binnen de 50 minuten en werd 4e. Sonja kwam kort daarna als 5e binnen.

Strava details

Midwintermarathon Apeldoorn

Een aanrader, dat is de Midwintermarathon in Apeldoorn. De Asselronde, welke ik vandaag liep, heeft een lengte van 25 kilometer. De route is gevarieerd, onderweg geniet je van bos heide en heuvels. Als de zon schijnt en er ligt sneeuw, zoals vandaag, is het een schilderachtig landschap.

Omstreeks 9.00u vertrekken we (Joost, Marco en ik) vanuit Tolbert naar Apeldoorn. Na een klein op onthoud, een ruitenwisser gaf de pijp aan Maarten, komen we ruim op tijd aan. Het is buiten zonnig maar wel fris. Nadat we ons hebben omgekleed blijven we zolang mogelijk binnen om warm te blijven. Warmlopen doen we tijdens de eerste kilometers van de wedstrijd wel. Voor ons alledrie is het een 'trainingsloop'. Marco en Joost zijn in voorbereiding op de 60 van Texel (7 april 2019) en ik zelf op de marathon van Hamburg (30 april 2019).

Start - 6 kilometer
Om 11.45u klink het startschot. Mijn plan is om vandaag wat sneller te lopen dan mijn beoogde marathontempo. Ik wil de eerste 10 / 15 km lopen op tempo 4.10/4.12 en daarna eventueel iets versnellen. Tijdens de eerste 5 kilometer gaat het moeizaam. Ik loop gemiddeld 4.20 min/km terwijl het wel moeite kost. Zou dit komen omdat we niet hebben warmgelopen? Vervolgens krijg ik bij kilometer 6 de eerste klim voor de kiezen. Dit gaat ook niet van harte. Met moeite loop ik deze kilometer in 4.30 min/km.

6 - 20 kilometer
Na de eerste heuvel begin ik me beter te voelen. Ik focus me ook een dame met een politie-outfit. Op de vlakke kilometers gaat het tempo omhoog naar 4.05 min/km en omlaag duikt de tijd ruim onder de 4.00 min/km. Niemand haalt mij meer in en er formeert zich een groepje achter mij. Tot aan de Amersfoortseweg (bij kilometer 16 km) ben ik de chauffeur van deze groep. Ik loop blijkbaar een goed en gelijkmatig tempo voor al mijn 'passagiers'. Bij 16 kilometer kom je op de Amersfoortseweg. Hier begint de tweede en tegelijk zwaarste klim van de dag. In vorige edities heb ik mezelf op dit stuk weleens opgeblazen. Vandaag, met mijn ervaring, behoudend omhoog. De lopers in mijn groepje lopen mij stuk voor stuk voorbij. Ik laat het gebeuren. Het tempo daalt naar 4.25 min/km maar ik hou hierdoor wel genoeg reserve voor een mooi slot.

20 - finish

Vanaf kilometer 20 loop je naar beneden. Vorig jaar had ik me opgeblazen deed ik 23 minuten over de laatste 5 kilometer. Nu was ik 'relatief' fris en nam ik me voor om deze laatste 5 kilometer binnen de 20 minuten af te leggen. De weg loopt valsplat omlaag. Als je benen (nog) goed zijn loopt het fantastisch. Ik kan steeds sneller en haal wat mensen in. Ik weet de kilometers af te bouwen van 4.04 naar 3.57, 3.47, 3.52 en de laatste, vlakke kilometer in 3.44. Dit samen zorgt voor een laatste 5 kilometer in 19.24. Ik finish na 1.43,27 seconden. Vooral de laatste 5 kilometer stemmen mij tevreden.

Joost en Marco lopen beide ook zeer sterk. Joost finisht na 1.54,34 (4.35 min/km) en Marco na 1.52,03 (4.29 min/km). Geweldige prestatie heren. Qua duur en snelheid zit het wel snor voor een 25 kilometer. Al is 60 kilometer op Texel hele andere koek. Succes met de verdere voorbereiding(en).

Hoogteprofiel Asselronde

Marathon Valencia

Sinterklaas was inmiddels vanuit Spanje naar Nederland gekomen en ik volgde de omgekeerde reis. Op donderdag 29 november vertrok ik naar Spanje voor de marathon van Valencia. Samen met Kees, Frank en Peter begon het avontuur op donderdagnacht om 0.55u op Groningen CS. Vanuit daar reisden we met de Flixbus voor slechts € 8,99 naar Schiphol, voordelig en snel. Eenmaal op Schiphol aangekomen was het nog even wachten op onze vlucht. Om 6.45u vertrok ons Transavia toestel naar Valencia. Na veilig geland te zijn bracht de metro ons naar het Hostel. Daarna zijn we de stad gaan verkennen.

Kenmerkend voor de stad is Jardín del Turia. Dit is een park aangelegd in de drooggelegde bedding van de rivier de Turia welke in 1957 door een overstroming veel schade aanrichtte en vele mensenlevens kostte. Het park doet nu dienst als recreatiegebied met veel sportfaciliteiten en goede wandel-, fiets- en hardloopmogelijkheden. Aan het uiteinde van het park bevindt zich het Ciudad de las Artes y las Ciencias, oftewel de Stad van de Kunst en de Wetenschap. Dit is Valencia’s meest toonaangevende bezienswaardigheid. Het futuristische gebouwencomplex is gebouwd om meer toeristen naar de stad te trekken en dienst tevens als start en finish locatie van de marathon. 

Zondag 2 december 8.30u was dan zover, de wedstrijddag. De voorbereiding was uitstekend verlopen. De weersomstandigheden waren ideaal; bij de start was het 13 graden en de temperatuur zou langzaam stijgen naar 18 graden rond het middaguur. De zon staat ook in Valencia in december wat lager aan de hemel waardoor je veelal in de schaduw van de gebouwen kunt lopen. Dit maakte dat ik het aandurfde om een poging te wagen om de marathon binnen de 3.00,00 te volbrengen. Om dit te halen moet je een gemiddeld tempo lopen van 4 minuut 15 seconden per kilometer. Zou het lukken?

0 – 20 kilometer

De eerste kilometer tijdens een grote stadsmarathon is altijd druk. In Valencia is dit niet anders. Ik was niet van plan me druk maken als ik in deze kilometer een paar seconden verlies. Het verlies blijkt erg mee te vallen. De eerste kilometer  leg ik af in 4.20 en vanaf de tweede kilometer is er ruimte genoeg. Ik heb het juiste tempo direct te pakken. Alle kilometers tot de 20 gaan tussen de 4.11 en 4.21. Het gaat erg makkelijk en ik hoef weinig moeite te doen voor het tempo. Ik moet me eerder beheersen om niet harder te gaan lopen dan dat ik een tandje bij moet zetten. Dit is het goede gevoel 😊 Ik moet in deze fase wel nodig plassen. Dit leidt af en besluit even een sanitaire stop in te lassen, het tijdverlies blijft beperkt, deze kilometer gaat in 4.21.

20 – 30 kilometer

In deze fase loop ik nog steeds comfortabel. Halverwege kom ik wel enkele tellen boven de 1.30 door. Voor een sub drie uur zal ik dus een negatieve split moeten lopen. Er loopt een Griekse dame voor mij met twee mannen welke het geplande tempo lopen. Ik sluit me bij hun aan. Het gaat nog steeds makkelijk al blijkt de hartslag wel iets op te lopen. Tot aan de 20 kilometer lag mijn hartslag stabiel op 155 per minuut en deze loopt richting het 30 kilometerpunt langzaam op naar 164. Het tempo dat we lopen blijft telkens strak op 4.15 al moet ik er meer moeite voor doen.

30 – tot de finish

De Griekse dame vertraagt in deze fase van de wedstrijd. Ik wil 4.15 blijven lopen en loop er bij weg. Ik begin veel mensen in te halen. Ik sluit aan bij een man met pet die aangeeft ook graag binnen de 3.00u te finishen. Ik kan hem goed volgen al moet ik me wel meer concentreren om het tempo te kunnen blijven lopen. Ik focus mij op een hoge pasfrequentie zoals we bij de trainingen van Peter hebben geleerd dankzij de metronoom. Bij 38 kilometer moet ik mijn metgezel laten gaan. De bovenbenen voelen niet goed meer. Het tempo is er volledig uit zo voelt het. Toch blijken kilometer 38 en 39 nog in 4.27 en 4.40 te gaan. Daarna voel ik me echt niet meer goed en heb ik wandelpauzes nodig om de bovenbenen te ontlasten. Het schiet nu helemaal niet meer op. In de slotfase wissel ik lopen en wandelen met elkaar af en zakt het tempo naar 6.30 min/km. Onder de boog van kilometer 41 word ik opeens misselijk. Vrijwel direct moet ik overgeven. Gek genoeg gaat het daarna weer iets beter. De laatste 600 meter weet ik weer rennend af te leggen mede door duizenden mensen langs de kant welke mij stonden op te jutten wanneer ik wandelde en mij beloonden met een applaus wanneer ik de looppas er weer in bracht. In de laatste rechte lijn probeer ik nog te versnellen maar dat lukt niet meer. De kramp zou er dan aan alle kanten inschieten. Uiteindelijk finish ik na 3 uur 8 minuten en 19 seconden.

Peter, Kees en Frank finishen even later. Peter finisht in 3.13 maar hoopte vooraf iets sneller te zijn. Kees en Frank finishen na 3.39 een zijn zeer tevreden. Het was een schitterende marathonreis en een fantastische ervaring. Ik kan de marathon Valencia van harte aanbevelen. De organisatie was prima en het mediterraanse klimaat zorgt ervoor dat het ook in december heerlijk vertoeven is in Valencia. Na de marathon zijn wij nog even gebleven en zijn op dinsdag weer terug naar Nederland gevlogen.

Klik hier voor enkele foto's van de reis.

De kilometertijden, tot 38 km 'op schema'

Halve marathon Sneek

Zaterdag 23 juni ben ik samen met Jan en Tini naar Sneek geweest voor de halve marathon. Nadat we Tini haar startnummer hadden opgehaald op het sportcomplex in Sneek, gingen we per bus naar de start in Heerenzijl. Je loopt dan vervolgens bovenlangs het Sneekermeer terug naar Sneek. We waren erg vroeg in het startgebied, omstreeks 17.30u. Om 19.00u was de start pas. Gelukkig scheen het zonnetje en waren er een hoop bekenden. Onder wie Marco, Joost, Jan Jelle en Henk van LG Nienoord. De tijd ging daardoor snel voorbij. Voor we het wisten was het 19.00u.

Na het afgaan van een gastoeter (nauwelijks hoorbaar) mochten we vertrekken. Ik wilde behoudend starten maar ochjee, ik bleek m'n horloge niet om te hebben. Dus je raadt het al, dat kwam niks van terecht. De eerste 5 km gingen in 19 minuten en 40 seconden. Ik kwam samen te lopen met Jos Boomsma. Hij gaf aan dat hij met een eindtijd van 1.25,00 erg tevreden zou zijn. Dit leek mij een strak plan. We spraken af zolang mogelijk tempo 4.00 min/km (15 km/h) aan te houden. Op lastige stukken deden we om en om kopwerk. Dit ging fantastisch. We konden enkele te snel gestarte lopers achterhalen. Vanaf 17 kilometer nam Jos niet meer over, hij had het zwaar. Ik had nog iets over en zette nog wat aan. In de 19e kilometer kregen we nog een aquaduct voor de kiezen. Omlaag ging perfect maar weer omhoog was op de tanden bijten. Vanaf daar was ook bij mij het beste er vanaf. Gelukkig was ik er bijna. Twee kilometer pijn lijden is te overzien. In de voorlaatste kilometer haalde ik Remon van Lunzen zelfs in (een topper, had blijkbaar z'n dag niet). Dit was een welkome stimulans om ook de laatste kilometer flink door te trekken. Ik zag de klok nog op 1.23 staan tikkend naar de 1.24. Sinds 2015 heb ik niet meer in de 1.23 gelopen. Dolblij bereikte ik de finish. Achteraf bleek mijn eindtijd 1.24,04 te zijn. Waarschijnlijk was de tijdmeting bij de finish iets te laat aan gezet. Dit mocht de pret niet drukken. Met hamburgers en bier werd het sportieve succes gevierd en bleef het nog lang onrustig is het bruisende Sneek.

Naast mijn eigen succes hebben alle LG Nienoorders goed gelopen met bovendien twee prachtige PR's: Marco (1.32 PR!) en Joost (1.38 PR!).

Leeksterlenteloop 2018

In 2015 liep ik de Leeksterlenteloop voor het laatst in de hoogste versnelling. Het jaar erna speelde ik voor haas en in 2017 was ik bezig met de marathonvoorbereiding en paste het niet in mijn voorbereiding. Dit jaar loop ik geen marathon. In plaats daarvan was mijn doel om dit voorjaar twee keer een mooie tijd neer te zetten op de halve marathon. Twee weken geleden was poging één. Dit was geen goede poging, ik moest teveel toegeven in de slotfase. Mijn doelstelling was 1u24min en ik finishte in 1u26min. Als je snelste kilometer 40 seconden sneller is dan je langzaamste gedurende de race verdeel je je krachten niet goed. Daarvan geleerd hebbende vandaag poging twee, de Leeksterlenteloop.

Ik start tegelijk met de lopers van de 10 kilometer. Daardoor gaat de eerste kilometer (3.52 ipv 4.06 conform het plan) toch weer snel, je wordt als het ware meegezogen door de snellere lopers. Vervolgens word ik ingehaald door Klaas Brouwer en Henry Perdok. Deze twee mannen ken ik goed en lopen vandaag de 10 kilometer. Zij lopen een steady tempo van ongeveer 4.05 min/km. Dit is het juiste tempo en ik kan mooi in hun zog mee, zonder veel energie te verspillen, tot aan afslag Letterbert. Zij gaan rechtsaf en ik rechtdoor. Hier blijkt dat er vandaag weinig halve marathonlopers zijn. De weg voor mij is akelig leeg. Ik vervolg mijn weg in kilometertjes variërend van 4.02 tot 4.08. De doorkomst op de 10 kilometer is is ongeveer 40.40. Ik heb me vooraf voorgenomen, wanneer het goed gaat, vanaf 16 kilometer te versnellen. Het gaat goed en ik kan de kilometertijden afbouwen, van 3.57 richting 3.51. Er volgt iemand van achteren die nog meer kan versnellen. Ik word bij 18 kilometer ingehaald. Ik voel me goed en haak aan. Met nog twee kilometer te gaan gaat het steeds sneller. Hij probeert me te lossen maar ik geef geen krimp. De laatste kilometer gaat in 3.45. In de laatste 100 meter heeft hij 10 meter weten te pakken. Hij gaat er met de eer vandoor. Ik bereik de finish in een tijd van 1.24,30 (in uitslag zelf 1.24,23).

Terugkijkend ben ik zeer tevreden met het verloop van de race en mijn eindtijd. In Haren wilde ik te lang kilometers lopen van 3.59/4.00. Dit kostte teveel energie waardoor ik in de slotfase terugviel naar 4.20/4.25. Vandaag ben ik gedisciplineerd gestart met kilometers 4.05/4.06 hetgeen resulteerde in een sterke eindfase van mijn race. De eindtijd is daardoor niet alleen veel beter dan in Haren maar ook het gevoel waarmee je de finish passeert. Waar in Haren mijn benen in de slotfase explodeerden had ik nu 'bij wijze van spreken' nog wel een kilometer volle bak door gekund. De volgende tegelwijsheid, en onthoud hem goed, is weer bevestigd; start een halve marathon nooit te snel, de tijdwinst pak je in de slotfase wel!