Marathon Berlijn

Zondag 27 september 2015. Na 3,5 jaar is het weer tijd voor een marathon. Destijds Rotterdam, nu Berlijn, een pareltje. Destijds een voorzichtige benadering (doelstelling 3.30), nu met meer ambitie (sub 3.00). Destijds haalde ik de doelstelling niet (3.36). Ondanks de voorzichtige benadering was er sprake van veel verval vanaf kilometer 37. Hoe zou het mij vandaag vergaan?

Op vrijdag vertrokken we naar Berlijn met een grote delegatie lopers en supporters van Loopgroep Nienoord. Zaterdagochtend stond in het teken van de Frühstuckslauf. Een loopje van 6 kilometer van Charlottenburg tot het olympisch stadion van 1936. Bij de finish werden we, je verwacht het niet, getrakteerd op ontbijt. 's Middags hebben we vanuit de bus, onder begeleiding van een Berlijnse Vlaming, alle highlights van Berlijn mogen aanschouwen. Van de Potsdamerplatz tot Checkpoint Charlie en vele andere historische en moderne bezienswaardigheden.

Zondag 9.00u. De start van de marathon, de reden waarom we in Berlijn zijn. Nu moet het gebeuren! Ik sta in startvak D. De eerste kilometers zijn erg druk. Ik moet ook gelijk plassen, reeds in de tweede kilometer, hoe krijg je het voor elkaar denk ik bij mezelf. Door de drukte en de sanitaire stop gaan de eerste kilometers in tempo 4.30 min/km. Voor mijn doelstelling is tempo 4.15 min/km vereist. Tot de tiende kilometer blijft het druk. Ik kom door na 44.03. Een sub 3.00 lijkt al niet meer realistisch. Niet erg, gewoon doorgaan zeg ik tegen mezelf. Vanaf daar begint het lekker te draaien. Er komt meer ruimte en de kilometers die volgen gaan in tempo 4.18 min/km. Halverwege kom ik door na 1.31,42. Mijn doelstelling heb ik inmiddels aangepast naar 3.03. De hartslag blijft relatief laag (155 bpm) en het gevoel is goed. Iedere 5 km drink ik 0,2 liter en vanaf de tiende kilometer neem ik om de zeven kilometer een gelletje. Tot 30 km loopt het letterlijk en figuurlijk op rolletjes. Daarna krijg ik last van een opgeblazen gevoel. Ik kan goed door blijven lopen maar besluit geen voeding meer te nemen. Het risico op misselijkheid wordt me te groot.

Vanaf 35 km wordt het zwaarder en zakt het tempo af naar 4.30 min/km. De passen worden minder reactief maar het verval blijft beperkt. Bij 39 km begint helaas de ellende. Ik begin het nu heel zwaar te krijgen. Ondanks een nog steeds lage hartslag (155 bmp) raakt de energietank leeg. Ik moet in intensiteit terug. De laatste restjes glycogeen in de spieren lijken te zijn vervlogen. De laatste kilometers zal ik moeten lopen op mijn dieselmotor, mijn pruttelende dieselmotor. Wat is dat zwaar! Op karakter loop ik de laatste kilometers in 4.56, 5.03 en 5.21. Verreweg de meest langzame kilometers maar ook verreweg de zwaarsten! Na 3.07,08 finish ik onder de Brandenburgertor. Wat ben ik blij dat ik er ben! Maar wat een ervaring, wat een belevenis! De minuten na de finish zijn alles behalve comfortabel. Ik ga zitten op de stoep vlak na de finish. De EHBO stuurt me echter weg. Ik zie er blijkbaar niet beroerd genoeg uit.... ;-) Gelukkig weet ik, ondanks een onbehagelijk gevoel, snel de bus te bereiken waarin mijn kleren liggen. Na een cola, een paar broodjes en even te hebben gelegen op de achterbank van de bus knap ik weer op en kan ik genieten van mijn prestatie. Yes, ik heb het gered. Helaas niet onder de 3.00,00 maar wel een keurige 3.07! En die sub 3.00,00, die komt er wel...

Garmin details
Uitslag en tussentijden